بادگیر ساعتی چوبی رومیزی

بادگیر ساعتی چوبی

فروشگاه اینترنتی بهطور
بادگیر ساعتی چوبی دست ساز که به صورت مینیاتوری و بسیار ظریف تولید شده است.
مناسب برای کادو و تزیین برای روی میز کار شما
با ساعت عقربه دار که با باطری کار میکند و قابلیت جدا شدن را دارد.
بادگیر ساعتی رو میزی یک صنایع دستی برگرفته شده از بادگیرهای استان هرمزگان میباشد

این محصول به همراه بروشور و جعبه و در نهایت در بسته بندی بسیار فاخر تقدیم شما میشود.

امکان حک و درج نام و لوگوی شما روی محصول وجود دارد.

که در ادامه نگاهی کوتاه به تاریخچه بادگیر در ایران میپردازیم:

بادگیر

هرمزگان مهد بادگیرها

بادگیر به عنوان بخشی از بنای ایرانی در منطقه اقلیمی گرم ایران برای سالیان متمادی مورد استفاده قرار میگرفته است

و عنصرمعماری جهت سرمایش ایستا با بهره مندی از انررژی تجدید پذیر باد میباشد.

بادگیر یک روش ابداعی ایرانی برای ایجاد فضای خنک در داخل منازل گرم و مرطوب جنوبی است.

این دستگاه تهویه مطبوع سالیان درازی از روزگاران دور فضای زندگی مردم ایران را قابل تحمل کرده است.

بادگیرها معمولا برجکهای کوچکی به صورت چهلر ضلعی یا چند ضلعی های منتظمند

که ساختار مثلث در آنها به هیچ وجه دیده نمیشود .فروشگاه اینترنتی بهطور

بادگیر برجهایی هستند که برای تهویه بر بام خانه ها ساخته می شود.

در خانه ها هوای خنک از بادگیر که نوع ابتدایی تهویه مطبوع به شمار میرود

به اتاقهای طبقه همکف یا زیر زمین ها فرستاده میشود.

بادگیرها از عناصر و سمبل های معماری ایرانی هستند

ولی امروزه در بسیاری از کشورهای خاورمیانه استفاده میشوند.

در ایران بادگیرها در دو نوع آب و هوای گرم و مرطوب در بندر لنگه استان هرمزگان

و آب و هوای گرم و خشک در استان یزد ساخته شده است.

بادگیرهای بندر به عنوان نماد زیبایی و هنر منحصر بفرد چشم نواز

رهگذران و گردشگران در منطقه است.

بادگیر یا بالاخانه از ضروریات خانه های قدیم بود و هرکس توانایی داشت آن را میساخت

تا در هوای گرم و مرطوب تابستان راحت تر زندگی نماید.

انواع بادگیرها:

بادگیرها دو نوع بودند

یکی که ارزان تر تمام میشد و بیشترین تعداد را داشت که بادگیر عربی نامیده شد

و دیگری بادگیر لوله

دهانه های بادگیر عربی از طرف شمال و مغرب و مشرق بسته بود

و تنها از طرف جنوب که دریاست باز بود

چرا که در تابستان معمولا باد از جانب دریا به خشکی جریان دارد

طول اتاقی که به بادگیر اختصاص میدادند از سایر اتاق ها بیشتر بود

تا افراد بیشتری بتوانند از آن استفاده نمایند.

بادگیر 3 متر از پشت بام اصلی خانه ارتفاع داشت.

دهانه ی نوع دیگر بادگیر که بادگیر لوله نامیده میشد از چهار طرف باز است

و باد از هر طرف که جریان داشته باشد وارد بادگیر میشود.

نمونه این بادگیر با اندکی اختلاف در ارتفاع و معماری در شهرهای کویری ایران از جمله یزد دیده میشود.

از بادگیرها معمولا روزها استفاده میکردند و شب ها برای نشستن و خفتن

از پشت بام ها و فضای باز استفاده میشد.

در قدیم اوایل غروب آفتاب هر روز تابستان مردم فرش و ظرف و چراغ

و منقل و کوزه و قلیان خود را به پشت بام خانه منقل میکردند

و بامدادان به پایین برمیگرداندند.

بعضی از خانه ها که بالا خانه ی ساخته و پرداخته داشتند

زحمت بالا رفتن و پایین آمدن نداشتند.

بعضی نیز با شروع فصل تابستان بالا خانه ی موقتی

با استفاده از چوب و شاخ و برگ و نخل میساختند.

از روزی که پنکه و کولر و…. وارد زندگی مردم شد

بادگیرها ارزش و منزلت دیرین خود را از دست دادند

و کلنگ و دیلم کارگران در کمال بی رحمی بر قامت رسای آنان فرود آمد

و فرو ریخت و به جای آنها خانه هایی ساخته شده و میشود که فقط

با کولر میتوان در آنها زندگی کرد.

تعدادی از بادگیرها در گوشه و کنار شهر دیده میشود